Vederlicht
Jasper Gheysen
Terwijl de vederlichte krullenbol van Nicolas Altstaedt in de ijle lucht rondvliegt, proef ik een soort ondraaglijke lichtheid in de muziek van Haydn, Boccherini of de broers Bach. In alle eerlijkheid, wie ligt er de dag van vandaag, terwijl de wereld zichzelf verorbert, nog wakker van die uitgekiende, tot de perfectie gestileerde ‘klassieke muziek’ uit een tijd van stijve blanke mannen en hoge witte pruiken? Wat kunnen de klanken uit het verleden van die vergeten fossielen ons nog bijbrengen in een wereld die net die perfectie afstoot?
Het gezicht van de getormenteerde virtuoos Altstaedt, dat een feilloze symbiose is van Verdi’s ogen vol melancholie, Berlioz’ scherpe kaaklijnen, Beethovens weelderige haardos en Liszt’s onweerstaanbaarheid, signaleert echter een soort herontdekte voorliefde voor dit repertoire. Kunnen we dan zomaar de gerenommeerde cellist plotsklaps vertrouwen door zijn resolute gelaatsuitdrukkingen? In al onze goedheid, moeten we hem misschien een kans geven? Want heeft deze wereld dan geen nood aan een toonbeeld dat behapbaar is voor ‘die ganze Welt’, zoals Haydn het zo mooi beschreef in zijn manifest voor het classicisme?
Misschien brengt Altstaedt net het antwoord in donkere tijden? Vergeet niet, de klassieke periode met zijn evenwicht, periodisering en voorkeur voor een frisse lyriek, was een welgekomen alternatief voor die op hol geslagen fortspinnung in de barok van Bach en consoorten. En wat dan gezegd van de innige omhelzing van die o zo warme celloklanken? Wie zich hier niets bij kan voorstellen, moet zich maar inbeelden dat hij vertoeft in een gezellige houten chalet temidden van een donker bos, met een knetterend haardvuur op de achtergrond, een kruidige karbonade op de stoof, een zacht schapenvel onder de voeten en een krachtige Gigondas in de hand.
U bent klaar om in te dommelen? Helemaal niet, de kruidige maquis en garrigue-aroma’s in de wijn en de cello houden het tableau vivant, net zoals de pittige allegro's uit de concerti. Moraal van het verhaal. Het is hoog tijd om meegevoerd te worden door de vederlichte krullenbol, in een universele taal die iedereen kan begrijpen, met muziek uit een conforme canon. Laat ons voor een laatste keer die smetteloosheid omarmen. Maar dan anders: vederlicht, virtuoos, volstrekt volmaakt.
