Liza Ferschtman

Muziek intens liefhebben en dat delen met haar publiek is Liza Ferschtmans raison d'être.  Als muzikale vertelster die zich volledig inzet voor de emotionele taal van elke componist die ze interpreteert, is haar steeds bredere internationale carrière even gevarieerd als het werk dat ze uitvoert. Voor een muzikale kameleon als Liza is het romantische standaardrepertoire even belangrijk als het spelen of samenwerken met toonaangevende stemmen van onze tijd, zoals Fagerlund, Zuidam, Kancheli, Lann en Wolfe. Haar grote affiniteit met Schubert en Beethoven gaat hand in hand met een passie voor de expressionistische wereld van de componisten uit het begin van de 20e eeuw. Haar uitgebreide discografie onderstreept die veelzijdigheid nog eens extra, met muziek geschreven tussen 1676 en 2014.

Liza heeft zich gespecialiseerd in het waanzinnig gewaagde solo-vioolrecital. Ze staat algemeen bekend om haar interpretaties van Bachs solo-vioolwerken, die ze vaak in één marathonconcert uitvoert, en is ook een van de weinige uitvoerders die alle Rozenkranssonates van Biber in één uitvoering durft te spelen, waarbij ze minimaal zeven verschillende violen gebruikt.

Als concertsoliste treedt ze op met toonaangevende orkesten over de hele wereld, zoals het BBC Philharmonic, het Montreal Symphony, het San Francisco Symphony, het Helsinki Philharmonic en het Budapest Festival Orchestra, met dirigenten als Ivan Fischer, Antonello Manacorda, John Storgards, Juraj Valcuha en Stephane Denève. Ze is ook veelgevraagd als dirigent-soliste en werkt samen met orkesten als Amsterdam Sinfonietta, Potsdam Kammerakademie, Lapland Chamber Orchestra, Franz Liszt Chamber Orchestra en ORCAM Madrid.

Liza's creativiteit als artistiek directeur, curator en medewerker komt tot uiting in een groot aantal dynamische internationale projecten. Vanuit haar liefde voor dans werkte ze mee aan een voorstelling rond haar solowerk met modern dansgezelschap LeineRoebana, dat uitgebreid toerde, en werkte ze regelmatig samen met het Nationale Ballet. Op 27-jarige leeftijd werd ze benoemd tot artistiek directeur van het Delft Chamber Music Festival en tijdens haar 14-jarige ambtstermijn breidde ze het festival uit tot een jaarlijks multi-arts evenement dat een unieke plaats inneemt in het Nederlandse culturele landschap. Liza gaf opdracht voor talrijke nieuwe werken, waarvan er vele een blijvende plaats in het repertoire hebben gekregen. Elk jaar gaf ze ook opdracht voor en werkte ze mee aan een muziektheatervoorstelling rond het thema van het festival. Het belangrijkste was dat het festival een brede kring van gelijkgestemde musici en vrienden opbouwde, met wie ze nog steeds optreedt op grote concertpodia over de hele wereld.

Het opgroeien in een familie van professionele musici heeft haar als muzikante sterk gevormd. Haar eerste muzikale herinneringen zijn die van het spelen met haar speelgoed onder de piano terwijl haar ouders, immigranten uit Rusland naar Nederland, werkten aan cellosonates van Beethoven, en van het dansen op de etudes van Chopin die haar zus oefende. De keuze voor de viool was voor Liza misschien niet helemaal vanzelfsprekend tot haar vroege tienerjaren, maar wat altijd heel duidelijk was, was haar grote liefde voor muziek. Door de zorgvuldige begeleiding van haar docenten Alla Kim en Herman Krebbers kwamen haar muzikale enthousiasme en instrumentale expressie samen, wat resulteerde in het winnen van het Nederlands Nationaal Vioolconcours op 17-jarige leeftijd. 

Na een aantal jaren aan het Curtis Institute of Music in Philadelphia, waar ze veel musici ontmoette die haar levenslange collega's werden, was David Takeno in Londen haar belangrijkste leraar. Veel muzikale mentoren waren onderweg onschatbare gidsen bij het vormgeven van haar creatieve identiteit. Philippe Hirschhorn, een goede vriend van de familie voor wie ze vanaf jonge leeftijd regelmatig speelde tot aan zijn vroegtijdige dood, gaf haar essentieel inzicht en kennis over wat er in muziek te zoeken valt. Haar vroege ontmoetingen met Nobuko Imai gaven haar richting en een breder spectrum aan mogelijkheden. Walter van Hauwe, Frans Bruggen en Anner Bylsma openden haar ogen voor de rijke wereld van barokmuziek en -interpretatie, en Elisabeth Leonskaja was een lichtend voorbeeld als onbaatzuchtig uitvoerend musicus. 

Naast haar drukke leven op het podium is Liza nu zelf veelgevraagd als docent.

In 2006 ontving Liza de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste overheidsonderscheiding voor jonge musici. In 2021 werd ze benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau, een koninklijke erkenning voor haar bijdrage aan het Nederlandse culturele leven.