Tijdloze dialogen

Jong, aanstormend toptalent onder de vleugels van een ervaren meester: dat is het succesrecept van de I SOLISTI Academy. Pianist Jan Michiels, sinds vele jaren kernlid van I SOLISTI, bundelt de krachten met drie I SOLISTI NextGeneration Artists, het traject voor talentontwikkeling van gevorderde jonge artiesten.

Naast meesterlijke kamermuziek van Messiaen en Debussy brengen ze met ‘Droombeelden’ van Wim Henderickx een ode aan de in 2022 veel te vroeg overleden Vlaamse componist die jarenlang innig met I SOLISTI samenwerkte. Siebe Thijs was student van Wim en componeerde nieuw werk voor vier musici in samenwerking met dichter en performer Lotte Dodion. Een concert volledig in het teken van artistieke continuïteit én vernieuwing – twee begrippen die zeker niet elkaars tegengestelden hoeven te zijn – tussen verschillende generaties.

Siebe, Francis Pollet vroeg jou, als oud-student van Wim Henderickx, een nieuw werk te schrijven waarbij je je ten dele zou laten inspireren door het trio ‘Droombeelden’, destijds door Wim voor Francis en I SOLISTI geschreven. Hoe voelde het om met deze vraag aan de slag te gaan?

Enerzijds vond ik het zeer inspirerend om aan de slag te gaan met ‘Droombeelden’, een prachtig werk van Wim dat intussen al meer dan 35 jaar geleden gecomponeerd werd. Anderzijds liet ik het stuk ten dele los en deed ik mijn eigen ding. Eerst en vooral ging dichteres Lotte Dodion aan de slag met de vier taferelen van ‘Droombeelden’ en baseerde ze haar vier gedichten op de klanken en de beelden die deze bij haar opriepen. Toen haar gedichten klaar waren, begon ik aan de muziek en maakte ik vier muzikale fragmenten die hierbij aansluiten. Ik liet me dus in eerste instantie inspireren door de muziek van Wim en vervolgens door de gedichten van Lotte.

Je werkte vroeger reeds samen met I SOLISTI naar aanleiding van Composers Lab op basis van kortfilms. Deze keer is tekst een van de inspiratiebronnen. Ga je als componist vaak in dialoog met andere kunstvormen?

Deze multidisciplinaire werkwijze werkt voor mij zeer goed. Ik focus mij de laatste tijd naast muziek voor muziekensembles ook steeds meer op de creatie van muziektheater en interdisciplinaire projecten zoals installaties en geluidskunst voor film en video. In muziektheater ben ik gewend om met tekst aan de slag te gaan. De tekst die Lotte me aanreikte, resoneerde voor mij onmiddellijk en leidde tot een zeer fijn schrijfproces. Ik maakte vier miniaturen die geïnspireerd zijn door de vier gedichten, maar waarin ik ook Wims werk als een soort echo wou laten weerklinken. Het tweede deel van zijn ‘Droombeelden’ eindigt op een fermata. Ik besloot om deze fermata te gebruiken voor mijn nieuw werk, en dat te beschouwen als een uitgeschreven, als het ware geëxplodeerde fermata. Alsof er een stroom van gedachten onder die fermata wordt geplaatst, als interlude in het miden van Wims originele werk. Lottes gedichten maken deel uit van de compositie en worden live gebracht door de musici zelf. De stem wordt zo een deel van het instrumentarium van de musici en wordt ook nog op andere momenten in het stuk ingezet. Tussen het tweede en derde deel van ‘Droombeelden’ komt er dus met mijn nieuwe stuk een ode aan Wim waarvan ik alle details hier nog niet allemaal onthul (lacht).

Dit interview verscheen eerder in Reflections, het driemaandelijks magazine van I SOLISTI.

More stories