Baptiste Trotignon

De Franse pianist Baptiste Trotignon ontdekt, met een diploma van het Conservatorium van Nantes op zak, jazz en improvisatie als autodidact in zijn tienerjaren. Hij ging vervolgens naar de jazzklas van het Conservatorium van Parijs, maar verliet deze al snel om te experimenteren met jamsessies. Nadat hij een jazztrio had opgericht met contrabassist Clovis Nicolas en drummer Tony Rabeson (1998), nam hij zijn eerste album Fluide (2000) op, waarmee hij bekendheid verwierf vanwege zijn beheersing van de piano en de harmonische verfijning van zijn benadering van improvisatie. Trotignon werd uitgeroepen tot 'French Revelation of the Year' op de Victoires du Jazz 2003, stond op vele internationale festivals, nam vele cd's op en werkte samen met verschillende artiesten in verschillende formaties.

Sinds 2010 is Trotignon ook componist. Hij heeft een eigen taal ontwikkeld waarin hij herinneringen ophaalt aan de Europese muziektraditie van Bach tot nu. Hij waardeert de notie van ritornello en onderzoekt cantabile, waarbij hij soms een verfijnde taal koppelt aan eenvoudige melodische elementen, opgevat als referentiepunten voor de luisteraar. Zijn muziek, of het nu voor solo-instrumentalist of orkest is, is doordrongen van een harmonische gedachte en van een ritmische en percussieve vitaliteit. Tot zijn werken behoren Different spaces voor piano en orkest, voor het eerst uitgevoerd door Nicholas Angelich en het Orchestre de l'Opéra de Bordeaux-Aquitaine onder leiding van Paul Daniel (2011), een werk waarvoor hij de Grand Prix Lycéen voor componisten 2017 won; Sonata voor fluit en piano, voor het eerst uitgevoerd door Philippe Bernold en Jean-François Heisser in het Château d'Hardelot (2014); Subterfuges voor viool, cello en piano, voor het eerst uitgevoerd door David Grimal, Anne Gastinel en Philippe Cassard in de Wigmore Hall, Londen (2015); Hiatus et turbulences voor orkest, in opdracht van Musique Nouvelle en Liberté voor de Grand Prix Lycéen voor componisten, voor het eerst uitgevoerd door het Orchestre Philharmonique de Radio France onder leiding van Marzena Diakun bij Radio France (2017); Au bout du petit matin voor gemengd koor en cello, voor het eerst uitgevoerd door Henri Demarquette en het vocaal ensemble Sequenza 9.. 3 onder leiding van Catherine Simonpietri (2018); L'air de rien, concertino voor piano en orkest, voor het eerst uitgevoerd door de componist en het Orchestre National d'Île-de-France onder leiding van Michael Hofstetter in Courbevoie (2018); Move, concerto voor trompet en orkest, voor het eerst uitgevoerd door Romain Leleu en het Kuopio Symphony Orchestra onder leiding van Sascha Goetzel in Kuopio, Finland (2019).