Philippe Thuriot & Gwen Cresens
Twee grootmeesters van de accordeon laten zich gaan op alles tussen Bach en Beatles en terug. Een afsluiter die kan tellen.
Philippe Thuriot
De Belgische accordionist Philippe Thuriot speelt reeds 30 jaar op de internationale podia.
Philippe Thuriot zigzagt al heel zijn muzikale carrière tussen verscheidene werelden.
Zijn eerste muzikale invloeden ontsproten aan de jukebox en de bal-musettes in Le café du Village, de kroeg van zijn ouders. Hoewel hij “edele” instrumenten als viool en klarinet studeerde bleef uiteindelijk zijn eerste instrument, de accordeon, op de schoot.
Het werd snel duidelijk dat zijn honger naar muzikale verbreding en uitdieping niet te stillen was. Tijdens zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium van Kopenhagen kwam zijn muzikale taal en verbeelding tot bloei dankzij de ontdekking van het hedendaagse repertoire voor accordeon.
Zijn eerste wereldtour in 1996 met La Tristeza Complice van Alain Platel bracht hem in aanraking met een nieuwe artistieke beleving.
In tussentijd leerde hij ook het wondere universum van de improvisatie kennen. Dit resulteerde in samenwerkingen met grootmeesters zoals Uri Cain, Ellery Eskelin, René Lucier, Mark Feldman, Louis Sclavis en Maria Schneider.
Solorecitals en samenwerkingen met bands en ensembles wisselden elkaar af. Vele componisten werkten met hem samen. Zijn eerste accordeonconcerto vond plaats in het Konzerthaus van Wenen. Hij speelde met Prometheus Ictus, Oxalys, WDR Bigband, Het Collectief, Symfonieorkest Vlaanderen , Brussels Jazz Orchestra, Klankforum Wien.
Gwen Cresens
Gwen Cresens is een Belgische accordeonist, bandoneonist, arrangeur en componist.
Als 5-jarig jongetje ontdekte hij de magie van een accordeon toen die bespeeld werd door een straatmuzikant naast de Antwerpse kathedraal.
20 jaar later studeerde Gwen Cresens af aan het Conservatorium van Antwerpen met een Master diploma voor klassiek accordeon en kamermuziek.
Op zijn weg werkte hij met Arno, Raymond van het Groenewoud, Kommil Foo, Boudewijn De Groot, Henny Vrienten, Brussels Philharmonic, Antwerp Symphony Orchestra, Les Ballets C de la B, Lod, het Paleis, Brussels Jazz Orchestra, Patrick Riguelle, Pavarotti en Ute Lemper.
Dit gaf hem de kans om op te treden in een verscheidenheid van scènes zoals Flagey Brussel, Rock Werchter, Festival Dranouter, Cité de la Musique, L'Olympia, Le Zénith Parijs, Concertgebouw Brugge, Bozar Brussel, L'Archiduc Brussel, Konzerthaus Wenen, Paradiso Amsterdam, De Roma Antwerpen, Francofolies Montréal, The Joyce Theatre New York, Tramway Glasgow, Theaterhaus Zürich, Teatro Alhambra Granada, South Bank Centre Londen, Bijloke Gent, Klein Karoo Festval Zuid-Afrika, Adelaide Festival, Festival van Vlaanderen Gent en Brussel, Zeeland Nazomer Festival, Airbagfestival Brugge, de Singel Antwerpen.
Geen verrassing dat zijn eigen projecten vaak nogal Eclectisch zijn, invloeden van verschillende muzikale werelden combineren : Solo, Gwen Cresens Quartet, Orquesta Tanguedia